کدام نوع شبکه سازی را در گروه به کار ببریم؟
کدام نوع کسب‌وکار بزرگ و موفقی را دیده‌اید که بدون شبکه سازی و ارتباط با دیگران توانسته پیشرفت کند؟ در این نوع شبکه سازی منظورمان این نیست که چند نفر صرفاً دور هم جمع شوند تا گپ و گفتی داشته باشند، بلکه تشکیل تیمی از افراد با تخصص‌های مختلف بوده تا بتوانند به هدف مشترکی برسند. رکن اول موفقیت همین ایجاد شبکه از افراد است.
در خصوص شبکه سازی و چگونگی ایجاد آن، نیاز به دانش خاصی ندارد؛ اما چیزی که مهم است، انتخاب نوع شبکه سازی مناسب است. در ابتدا به نظر ساخت این شبکه خیلی راحت به نظر می‌رسد؛ اما وقتی وارد می‌شویم، تازه متوجه نکات حرفه‌ای آن خواهیم شد. یکی از مهم‌ترین نکات، انتخاب دسته شبکه سازی است. برخی به اشتباه از افراد نامناسب استفاده می‌کنند. افرادی که نباید برای هدف خود به دنبال آن‌ها بروند. شاید آن‌ها در حوزه دیگر مناسب باشند؛ اما نه در آن حوزه.
تمرکز ما در این مقاله در خصوص نوع شبکه سازی است. مسلماً برای اینکه بدانیم باید به دنبال کدام نوع باشیم (به ویژه ایجاد کسب‌وکار موفق که موضوع اصلی ما است)، قدم اول شناختشان است. البته باید گفت که شرکت‌های موفق بیشتر آن‌ها را در ساختار خود تعریف کرده‌اند.
شناخت انواع شبکه سازی
شبکه یادگیری شخصی
در این نوع شبکه سازی تعدادی افراد با هدف یادگیری موضوع خاص دور هم می‌شوند. در یک شرکت این افراد شامل کارمندان یک دپارتمان خاص هستند؛ اما ممکن است که از واحدهای مختلف باشند. برای مثال، واحد تولید محتوا، گرافیک، تولید ویدئو و تبلیغات می‌توانند شبکه‌ای تشکیل داده تا روی موضوعی تحقیق کرده و یاد بگیرند.
شبکه افراد حرفه‌ای
این مهم‌ترین نوع شبکه سازی است. در این نوع شبکه سازی افراد متخصص از حوزه‌های مختلف یا حتی یک حوزه دور هم جمع می‌شوند و برای رسیدن به یک برنامه و هدف مشترک، برنامه ریزی می‌کنند. اول از همه این مسئله باید در رأس تعریف شود؛ یعنی در واحد مدیریت که باید شبکه‌ای از خود و متخصصان مانند منتور، مشاور و غیره را دور هم داشته باشد. بعد کم کم به صورت موازی آن را به دیگر واحدها انتقال دهد.
شبکه مشابه
در این نوع شبکه سازی سعی می‌شود تا از افراد بیرون از سازمان برای برقراری ارتباط استفاده شود؛ برای مثال، مدیر یک شرکت با همتایان خود در گروه‌های دیگر یک شبکه‌ای تشکیل داده تا به تبادل اطلاعات و انتقال دانش و کمک به همدیگر استفاده کنند.
شبکه پشتیبانی
تمامی شبکه‌های که نباید صرفاً برای آموزش و یادگیری باشند. در یک شرکت بیشتر از همه نیاز به یک شبکه پشتیبانی است تا در صورت مواجه با بحران بتوان با کمک آن‌ها از آن مسئله عبور کرد. حالا این شبکه می‌تواند شامل افراد تأمین کننده مالی، فنی و غیره باشد. حضورشان غیرمستقیم است؛ اما اهمیت بالایی دارند.
شبکه اجتماعی
منظور شبکه‌های اجتماعی نیست. هر شرکت قبل از ورود به سازمان باید بداند که قرار است تا در بیرون با چه افرادی ارتباط برقرار کند. این افراد می‌تواند شامل مردم عادی برای خرید از خدمات یا محصولشان باشد یا شرکت‌های خصوصی و دولتی که به آن‌ها خدمات دهد. در اینجا لازم است که شبکه‌ای افراد خودش را پیدا کند و با آن‌ها در ارتباط باشد. البته این ارتباط چیزی نیست که بتواند با چند جلسه به آن رسید. تکمیل آن آرام و مداوم است.
این‌ها مهم‌ترین دسته‌های شبکه‌ای هستند که به نظر می‌آید همه آن‌ها نیاز به استفاده در سازمان دارند. استفاده از یک نوع باعث تک بعدی شدن فعالیت‌ها می‌شود. از این رو خیلی توصیه نمی‌شود.
در شبکه سازی به مرحله مهم را باید پیش ببرید:
- باید اول از همه ارتباط دهی شکل بگیرد. فرقی ندارد که افراد درون سازمانی یا برون سازمانی هستند. تا ارتباطی تشکیل نشود، هیچ گونه شبکه سازی ایجاد نخواهد شد.
- فقط ارتباط دهی مهم نیست، بلکه باید یک شکل ارتباط و نام آن تشکیل شود. به عبارتی دیگر فقط دور هم جمع شدن افراد مهم نیست، بلکه بیشتر اهمیت آن این است که ارتباط هدفمندتر جلو برود.
- بعد از ارتباط دهی نوبت آن است که حالا شکل پویا به خود بگیرد. شکل پویا یعنی تدوین برنامه ای که باعث پیشبرد اهداف شود.
مقالات مرتبط:
مشاوره بورس و انتخاب بهترین کارگزاری
مهم‌ترین نکات کلید برای کسانی که می‌پرسند پولم را درکجا سرمایه گذاری کنم؟
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.